India's Hardware Hunger - Part 1

 Indian election results were announced on May 16 2014.Nation was cheerful to welcome a new leader to Delhi durbar (an elite cliques dating back to Mughal era). He was called by working class voters as “incorruptible outsider who would impose discipline”. Industrialists, entrepreneurs, engineers who got lured by his pre-election speech, believed that he will bring massive mandate to introduce economic reforms leading to reawakening of Indian economy.  After 70 days from his swearing in, chorus of disappointment came from intellectuals who advised him during pre-election campaigns. To counter these concerns, he gave another attractive speech from “Redfort” on the eve of 68^th Indian Independence day saying “From ramparts of the Red Fort, I would like to call people of the world to 'come, make in India'. Come here and manufacture in India. Sell the products anywhere in the world but manufacture here...we have the power, come I am inviting you”. If Indian Government wants to bring back these dreams into reality, government needs to bring back neglected electronics hardware manufacturing industry into mainstream. Electronics semiconductor manufacturing industry has both commercial and strategic advantages for the country. This article explores the same

India : Brand Software, Neglected Hardware

On April 22, 2014, Indian IT services company “Tata consultancy services” (TCS) made a landmark for Indian IT industry. Company had peeped into the prestigious league of top 10 global IT services companies for the first time. Other Indian IT services companies like Infosys, CTS are globally giving tough competition to IT giants like IBM, Accenture. Indian Cities like Bangalore, Hyderabad have well established R&D centers, to propel innovative software designs for multinationals like Microsoft, Intel, Google, Cisco etc.. But when it comes to hardware, India is far behind. India’s lag in the hardware manufacturing industry will have significant impact for the Indian economy in the coming years. May be but how?

With smartphones to semiconductor chips, India’s electronic goods import stood at staggering $33.5 billion. That’s more than it spent on any imports except oil and gold.  Almost all kind of electronic gadgets like smartphones, tablets are released in Indian market immediately after their release in U.S and European markets. India’s large middle class procures more and more digital devices every year, and this trend going to accelerate in coming years. These heavy import phenomena lead more strain to Indian economy and its currency. By making few necessary electronics goods inside India, these strain can be partly avoided But Electronics manufacturing industry in India is not in good state, absolutely in poor state.  Its inefficient labor markets, unreliable power supply, and creaky transportation infrastructure have discouraged investments from even multinationals to start new electronics manufacturing industries inside country.  Even companies that assemble TV’s like Samsung, LG import most of their valuable chips, equipment from outside leaving behind the electronics manufacturing industry in very low end.

Semiconductor Industry Setup

Globally semiconductor industries with sales of around $300 billion have 3 tiers, Companies like Intel, Samsung, Toshiba, IBM not only design, also make the chips that end up in the devices they make. This kind of strategy not only helps them to yield high profits, also prevent their rivals from commoditizing the chips. These companies form the First tier. Second tier are the “fabless” designers of chips, who outsource the manufacturing to the specialized chipmakers. Broadcom, Qualcomm, NVidia belongs to these tier.  “Foundries” which have established huge capacities for a variety of chips that they produce for clients, form the last tier. Companies such as Taiwan Semiconductor Manufacturing Company (TSMC), the biggest independent foundry, and Global foundries are in this league.

India’s Dilemma

As a Late entrant, India faces several obstacles and dilemmas in entering this highly complicated, expensive chip making industry. Silicon wafer is one of the important components in the semiconductor manufacturing process. Silicon wafer is a thin slice of semiconductor material, such as a silicon crystal, used in the fabrication of integrated circuits and other micro devices. Using these wafers a manufacturer can place anywhere from 10 to several hundred semiconductors or ICs onto it, which are later cut out and used in computers and other electronics. Depending on the size of the Silicon wafer, the sophistication lies. The current state of the art is at 300 mm, however the global fab plants planning to move to 450mm by 2015-2016.

So dilemma with the Indian setup is that whether it is worth to start late or now. If now then how much Indian fabrication industry will gain from the internal Indian projects. Good Profits associated with these fabrication industries can be achieved, only if the plants are loaded more than 70% of the total capacity. If anything less than this, it will end up in huge losses. Current estimates say, Indian electronic products can hold to mere 30% to 40%, catering to the needs of low end tablets (India Manufactured) like Akash and other secure telecom products. In addition to this, every year the technology with which number of transistors accommodation inside the chip increases as per the famous Moore’s law. Due to this it will add more benefits like small size, less power consumption, more advanced functionality. Industry experts say planned Indian setup can start from 65nm to 45 nm. Though 65nm to 45nm is outdated technology (latest technology is 22nm to 14nm), it can cater well to Indian electronic products need within next 5 years.

Chip fabrication industry is a gigantic project, which needs intervention of government at multiple levels. Backbone of the fabrication plant installment is its initial funding. As per 2013 statistics, building a next generation wafer fab was estimated to be $10 billion. This massive initial investment can be achieved by means Public-Private partnership. In India too, private investment along government subsidies and incentives will play a major role in the success of the project

 Sources: Wikipedia, other electronics magazines.

Gaza Misery and India's Foreign Policy on Land of Israel

With War filled Middle East not ready to accept the ceasefire, world media become tired of reporting the blood filled streets of Gaza. In the last 11 days, Israel pounded Gaza with naval artillery, tank shells, and airstrikes adding more death toll and agony to Palestinian people, leaving behind trail of destruction everywhere. Rubble, twisted metal, and broken glass scattered throughout the streets of Gaza. With Power lines are hit, the darkness surrounds everywhere in Gaza strip. If Hamas think that their rockets attacks in southern Israel will lead to them freedom from Israeli oppression, Israeli government was equally adamant that their ground offensive will save their population from Hamas rocket attacks. International community find very difficult at this stage to arrange a truce between both sides and war consumes with even innocent kids dying in beaches.

At this instant of carnage, people in my country are divided in supporting either of the nations. In social media, equal numbers of messages with hashtags #IndiawithIsrael #IndiawithPalestine were available. Social activists, left wing politicians, Muslims join their campaign against Israel. On the other hand Nationalists, Right wing politicians argue that Israel has every reason to defend its country through these attacks. After NDA government initially refused to debate on this war scenario, some discussion happened today in upper house of parliament without yielding any resolution. New Indian governments in last few years had significant change in foreign policy related to Israel and Palestine.

Decades back when country become independent, Mahatma Gandhi stiffly opposed the idea of Israel creation. He argued that creation of nations based on religions is not acceptable as he proposed same concept in sub-continent during Indo-Pak partition. India voted against Israel admission in U.N in 1949. In 1954 India’s 1^st Prime minster Nehru stated in a statement that “Creation of Israel was a violation of international law”. On the other hand Hindu Nationalists led by Sangh parivar were jubilant on Israel creation and supported the same. India was the first non-arab country to contemporaneously recognise the Palestine Liberation Organisation's authority as "the sole legitimate representative of the Palestinian people. PLO office was setup in New Delhi in 1975 and New Delhi’s office was opened in Gaza in 1996.

With fall of Soviet Union in 1991and due to strategic and security compulsions, India shed its decade’s long policy of non-alignment, pro-Arab. India started its diplomatic relations with Israel from 1992.Relations become deeper and deeper every year, with visiting Israeli foreign minister once said “India is most Pro-Israel nation in world, even ahead of America”. Israel is one of selective nations which didn’t condemn when India conducted nuclear tests in 1998.India’s procurement of arms like Barack anti-ship missile; UAV’s further cemented the ties of Indo-Israel. In 2008, Israel overshadowed Russia, becoming India’s largest arms supplier. Along with defense deals, cultural, science and technology ties also improved and maintained in last few years. With all these developments happened in last few years, whenever Israel attacks Palestine with causality mounting, parties like congress, communists, Samajwadi party raise their voice. Their raise of voice is often criticized by Nationalist and right wing parties as appeasement towards Muslims for votes.Even during recent pro-Israel years, India tried to provide financial assistance to Palestine in rebuilding education related infrastructure.

Israel History

Until the 20^th century, Jews were one of most oppressed, prosecuted community in the world. From 4000BC Jews were slaughtered by Egyptians, Christians, Russians, Nazis and many more. They migrated throughout Western and Eastern Europe due to widespread pogroms. As Jews were scattered throughout Europe and central Africa, an new organization called Zionist organization was formed to unite all the Jews. At this time Jew organizations felt nostalgic towards their “Land of Israel” around “Bethlehem”. With this in mind Zionist organizations planned to build their nations around same area. In the meantime Arab people called Palestine’s lived around the Bethlehem. Few wealthy and Zionist sympathetic British government officials supported the Jews settlement in places where Palestine’s living. In 1917 British foreign minister, Lord Balfour announced Balfour Declaration of 1917, which stated that the British Government view with favor the establishment in Palestine of a national home for the Jewish people". This declaration was successfully passed in League of Nations in 1922. 

http://greatgameindia.com/wp-content/uploads/2014/03/Israel-Palestine-Zionist-Conflict-GreatGameIndia.jpg

Tens of Thousands of Jews started migrated towards Palestinian lands and started to occupy it in pretext of the declaration. Often riots were reported between Jewish and Palestine people. Until 1940, this migration occurred even though other Arab nations tried to prevent it. In 1940’s Hitler led Nazi regime started Holocaust killing nearly 6 million Jews. After end of WWII, the  illegal immigrations again started towards Palestine lands.U.N formulated a partition plan in 1947 giving 2/3 territories of arab land to Israel.U.N General assembly successfully passed partition plan in 1948.With major discontent from arab countries, jubilant mood of Jews for their new country “Israel” is short lived. Murders, reprisals happened routinely between Jews and Arabs. In 1948, Arab-Israeli war started, Israel was attacked from all sides by Arab countries. But the Israel first PM countered all nations with brave strategy. Enemies are driven back and Israel drawn its first blood. After then many wars like Yom-Kippur war happened, and Israel attained decisive victory in almost all wars.

Also there is mention in the history books that Jews grabbed land from Arabs through money lending. Jews have the history of business of money lending from initial years. During initial 20^th century, Jews gave money to Arabs with high interests, with many poor Arabs unable to pay their interests and dues returned their land in return. These small grabbed lands become piece of nation. These happenings were alleged to be planned conspiracy by Zionist organizations in late 1800’s

Need of the hour

Few days back, even some Israelis opposed the Gaza offensive,

http://www.independent.co.uk/voices/why-im-on-the-brink-of-burning-my-israeli-passport-9600165.html

But with everyday passage of this war and with casualties started to mount in Israel forces side, Israeli people once felt bad for Israeli aerial bombing started to ask revenge with Palestinians

http://www.theguardian.com/world/2014/jul/21/gaza-crisis-hamas-killed-friend-need-kill?CMP=fb_gu

As told in  "Nicholas Kristof" story of "Who's right and wrong in middle east", good people from both sides especially Israel need to sit and work out a truce that will end ongoing carnage.

http://www.nytimes.com/2014/07/20/opinion/sunday/nicholas-kristof-whos-right-and-wrong-in-the-middle-east.html?_r=0

One of the saddest truths of this Land called Israel is, its birthplace of three major religions namely Jewism, Christanism and Islam. But in the same place, people of either community never lived in peace, land always drenched with violence and soaked with blood. Hope all the child of “Abhraham” live in peace in this blessed land in near future

Fight beteween Pens and Guns

On September 10,1995, Mushtaq Ali an young ANI Photo Journalist from Kashmir, arrived as usual to perform his professional duties in Srinagar BBC Office. He opened a book parcel without knowing that it contained a bomb. Bomb exploded and within few minutes he got succumbed to the grievous wounds that he got from bomb blast. Later on investigations found that, the target of the bomb attack was another famed Reuters reporter Yusuf Jameel( who also got suffered severe injuries).It was also alleged that "renegade" militant brought the bomb disguised as a book to his office. This is glaring example to know that how Conflict Journalist’s life travels in a very dangerous path. 

For Journalists operating in the conflict torn regions, life is not just about scoops, interviews, deadlines and page one stories. While reporting from strife torn regions, the journalists especially photo journalists life always hangs between life and death. Journalists often face death threats from both government forces as well as rebels. This is literally a life surviving between “Devil and Deep blue Sea”. Journalists operating in conflict regions have always sword hanging over their head. They failed to keep the warring sides happy. If an atrocity by Government forces is reported, he may be dubbed as "anti- national" and highlighting the misdeeds of militants or extra-political activities of separatists would mean that he is anti-movement.

Nowadays South Asia is a dangerous region engulfed by lot of violence. In last few decades, almost every nation in south Asia including Afghanistan,Pakistan,India,Srilanka suffered enormous loss of lives due to conflicts surrounded in their region.  Report released by South Asia Media Commission says that the 22 Journalists are killed in 2013 in South Asia, with Pakistan topping the tally. India and Pakistan also got the dubious distinction of being among the world’s five deadliest countries for the media in 2013.In this article I want to give tribute to two brave south asian journalists who showed what “Fearless Journalism” means is.

Saleem Shahzad

In 1970’s,To hunt down the growing soviet union influence in south Asia, U.S and its allies(Pakistan,China) groomed the “Frankenstein Monster”. For the evil they groomed, the Pakistan is still at the receiving end and Journalists currently operating in the country also at perilous environment. In recent years, Saleem Shahzad, is one of the famed journalist who lost his life while uncovering the links between Islamist militants and the armed forces, a connection that Pakistan’s generals have denied for years.

http://www.atimes.com/atimes/South_Asia/ME27Df06.html

Within few days after the above article got published in Asia Times , Saleem shahzad was summoned by ISI to explain the article which ISI felt it may tarnish its own image and country. Fearing for the wrath of ISI, Saleem shahzad wrote to HRW for his own security,. Eventually from 29^th May 2011 evening, Shahzad got disappeared. Two days after then, his body was found floating in the canal. Pakistan media strongly condemned his killing and demanded a probe in the dubious role of ISI in his killing. Bowing to Pakistan media protests, Pakistan PM ordered a probe to investigate the circumstances that lead to shahzad murder. But the probe commission report was disappointing with commission putting blame on non-state actors like Al-Queda,Taliban without mentioning any single individual or organization, leaving the culprits to roam freely in open space. Asia Times also wrote an article on “Who Killed Saleem Shahzad” later his murder.

http://www.atimes.com/atimes/South_Asia/MF04Df03.html

Lasantha Wickrematunga

Another important journalist who got killed during 2009 Srilankan War on LTTE was “Lasantha Wickrematunga”. Though by birth as Sinhala, Lasantha uncovered many truths related to human rights violations by srilankan forces on Tamil civilians during srilankan civil war. He wrote columns in his newspaper “The Sunday Leader” boldly criticizing both government forces as well as Tamil Tigers for country’s instability. For that he got assassination attempts from both groups. lasantha’s heavy criticism on Rajapaksa during 2008 for his ruthless war strategy, earned him nickname of “Terrorist Journalist” from Rajapaksa. Lasantha Wickrematunga was allegedly killed by Government forces on 8 January 2009. Weeks before his death, his a funeral wreath was delivered to him, along with copy of the newspaper reading "If you write you will be killed" in red paint.Sensing his death plot, Lasantha Wickrematunga wrote editorial "When finally I am killed, it will be the government that kills me." before his death, which was published posthumously.

http://www.thesundayleader.lk/20090111/editorial-.htm

Off course Pen is mightier than a sword, but in a conflict journalist’s life it is more dangerous, playing with their own life. Unless peace prevails everywhere in the earth, conflict journalist’s role and recognition is not of much significance.

மறைந்த கருப்பு நிலா நெல்சன் மண்டேலா – வீரவணக்கம்

ஒரு சமுகத்தின் விடுதலை வீரன் இன்னொரு சமுகத்தின் தீவரவாதி!!

      (one man’s freedom fighter is another man’s terrorist)

1960 களில் ஒரு நாள் அது. தென் ஆப்பிரிக்காவில் நிறவெறி தலை விரித்து ஆடிய வருடங்களில் ஒன்று. மூன்று சிறுமிகளுடன் ஒரு இந்திய வம்சாவளி பெண், தன் வாகனத்துக்கு வாயு ஏற்ற ஜோஹான்ஸ்பெர்க்(Johannesburg) அருகே இருந்த வாயு நிலையத்திற்கு சென்றார். அந்த வாயு நிலையத்தின் முதலாளி மற்றும் வேலையாட்கள் எல்லோரும் வெள்ளையர்கள் தான். வெள்ளை நிறமில்லாத ஒருவர் வந்து இருப்பதை பார்த்த வெள்ளை வேலையாட்கள், அந்த வாகனத்தின் சாவி மற்றும்,அந்த பெண்மணி வைத்து இருந்த மொத்த பணத்தையும் பிடுங்கி கொண்டனர்.செய்வதறியாது திகைத்து இருந்த பெண்மணிக்கு மற்றொரு அதிர்ச்சி.இரண்டு சிறுமியர்கள் சிறுநீர் கழிக்க வேண்டும் என்று அடம்பிடிக்க, என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் குழப்பமாக நின்றார். அவரின் குழப்பத்தின் காரணம் அங்கு இருந்த கழிப்பறையை வெள்ளையர்கள் மட்டுமே பயன்படுத்த அனுமதி இருந்தது. அங்கு இருந்த வெள்ளை ஆண்களின் மத்தியில் இந்த சிறுமியர்கள் தர்மசங்கடமான நிலையில் சிறுநீர்கழிக்க வேண்டி இருந்தது. நிறவெறி ஆட்சிகாலத்தில் நடந்த மிக மோசமான சம்பவங்களில் இது ஒன்று.

 

நிறவெறி ஆட்சியில் வெள்ளையர்களுக்கு நல்ல மருத்துவ வசதி கிடைக்கும், தங்கள் குழந்தைகளுக்கு நல்ல படிப்பு கிடைக்கும். எங்கு வேண்டுமானாலும் வாழ்ந்து கொள்ளலாம். ஆனால் கருப்பர்கள் வேலைகிடைத்தால் ஜோஹான்ஸ்பெர்க்(Johannesburg) சேரி பகுதியில் ஆட்டுக் கூட்டம் போல் வாழ்ந்து கொள்ள அனுமதிக்கப்பட்டனர். வேலையில்லாத கறுப்பின மக்களின் வீடுகள் தரைமட்டமக்க பட்டன. அங்கு இருந்து அவர்கள் ஊர் ஒதுக்குப்புறத்திற்கு மாற்றபடுவர்.இது தான் நிறவெறி ஆட்சியின் மிக முக்கிய “பிரிவினை(Separateness)“ கொள்கை.இந்த இரக்கம் இல்லாத கொள்கையை எதிர்த்து போராட யார் வருவார்கள் என்று கறுப்பின மக்கள் ஏங்கிக் கொண்டு இருந்த போது, வந்த இயக்கம் தன் ஆப்ரிக்கா தேசிய காங்கிரஸ்(ANC). அதன் முக்கிய புரட்சி தலைவர்களில் ஒருவர் தான் “நெல்சன் மண்டேலா”

 

நிறவெறியும் காந்தியும்

ஐரோப்பியர்கள் ஆப்ரிக்கா கண்டத்தை ஆக்கிரமித்த நாள் முதல், பூர்விக குடிகளான கருப்பு இன மக்கள் மீது அடிமைத்தனத்தை ஏற்ற தொடங்கிவிட்டனர். 18 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆண்டுகளில் ஆங்கிலேயர் தென் ஆப்ரிக்காவை ஆளத் தொடங்கிய பொழுது, அங்கு இருந்த மக்கள், வெள்ளையர்,கறுப்பர்,நடு நிறத்தவர்(Colored),இந்தியர் என்று நான்கு விதமாக வேறுபட்டு இருந்தனர்.வெள்ளையர்கள் ஆளப் பிறந்தவர்கள் என்றும், மற்றவர்கள் ஆளும் வர்க்கத்துக்கு துணை நிற்க வேண்டிய அடிமைகள் என்று ஆளும் வெள்ளை அரசு அறிவித்து இருந்தது.

1890 ஆம் ஆண்டு ஒரு வழக்கு சம்பந்தமாக வாதாட வந்த மகாத்மா காந்தி, வெள்ளையர்கள் மட்டுமே பயணிக்க அனுமதிக்க பட்ட முதல் வகுப்பு ரயில் பெட்டியில் பயணம் செய்ய முற்பட்ட போது வெள்ளை அதிகாரிகளால் வெளியே தூக்கி எறியப்பட்டார்.இந்த நிகழ்வின் மூலம் இந்தியர்கள் நடத்தப்படும் விதம் கண்டு கொதித்துப் போனார். தென் ஆப்பிரிக்கா இந்திய காங்கிரஸ் என்ற இயக்கத்தின் மூலம் இந்தியர்களுக்கு இழைக்கப்படும் அநீதிகளுக்கு எதிராக போராடினார். சுமார் 21 ஆண்டுகள் அகிம்சை வழி மூலம் போராடிய காந்தி, பெரிய வெற்றி ஏதும் பெறவில்லை என்ற போதும், இந்தியர்களுக்கு என்று ஆங்கிலேயே அரசிடம் சில சலுகைகள் மற்றும் மரியாதைகளை பெற்றுத் தந்தார்.  தன் தாய்நாட்டில் நடைபெற்றுக் கொண்டு இருந்த சுதந்திர போராட்டத்திற்கு தலைமை ஏற்க வேண்டிருந்த நிலையில், தென் ஆப்ரிக்காவிற்கு பிரியாவிடை கொடுத்து விட்டு இந்தியா சென்றார் காந்தி.

நெல்சன் மண்டேலா, ஆப்ரிக்கா தேசிய காங்கிரஸ் உருவான வீதம்:

காந்திய வழியை பின்பற்றி, கருப்பு இன மக்களும், ‘ஆப்ரிக்கா தேசிய காங்கிரஸ்’(African National Congress(ANC)) என்ற இயக்கத்தை உருவாக்கி நிறவெறிக்கு எதிராக போராடினர்.1944 ஆம் ஆண்டு ஒரு நாள், ஜோஹன்னஸ்பர்க்(Johannesburg) தெருவில் ஓடி கொண்டு இருந்த ஒரு ‘ட்ரம்’(TRAM) வண்டியில் முன்று கருப்பு இளைஞர் ஏறினர். இதை பார்த்த ட்ரம் கண்டக்டர் உடனே போலீசை அழைத்தார். சில நிமிடத்தில் அங்கு வந்த போலீஸ் அந்த முன்று கருப்பு இளைஞர்களை கைது செய்தது. கைது செய்வதற்கு காரணம், தென் ஆப்ரிக்கா பொதுப் போக்குவரத்தில் பயணம் செய்ய ‘குபார்(Kuffar)’(கருப்பர்கள் குறித்த இழிவான சொல்) அனுமதி இல்லை. அந்த இளைஞர்களில் ஒருவர் தான் “நெல்சன் மண்டேலா’

இந்த கைது சம்பவம், சாதாரணமாக சட்டம் படித்துகொண்டு இருந்த மண்டேலாவிற்கு, நிறவெறி ஆநீதி எதிர்த்து போராட வேண்டும் என்ற தாக்கத்தை  ஏற்படுத்தியது. ஆப்ரிக்கா இளைஞர் காங்கிரஸில் சேர்ந்த மண்டேலா அஹிம்சை முறையில் வெள்ளையர்களுக்கு எதிராக போராட்டத்தை 1944 ஆம் ஆண்டு துவங்கினார். பல ஆண்டு நடைபற்ற கருப்பு இன மக்களின் அகிம்சை போராட்டம் ஏகாதிபத்திய வெள்ளை அரசை ஒரு நெருக்கடி நிலைக்கும் தள்ளவில்லை. 1961 ஆம் ஆண்டில் ஷர்ப்விள்ளே(Sharpville) என்ற இடத்தில் ஒரு அகிம்சை போராட்டத்தின் போது, 70 அப்பாவி மக்கள் போலீஸ் துப்பாக்கிச் சூட்டில் கொல்லபட்டனர். இந்த சம்பவத்திற்குப் பிறகு, மண்டேலா உட்பட பல கறுப்பின தலைவர்கள் அகிம்சை போராட்டம் இனி செல்லுபடி ஆகாது என்று முடிவுக்கு வந்தனர். வன்முறை போராட்டத்தில் ஈடுபட முடிவு செய்தனர்.

வன்முறை நாட்கள்:

தான் ஒரு கம்யூனிஸ்ட் இல்லை என்று மண்டேலா கூறிய போதும், மாவோ(Mao) மற்றும் பிடேல் காஸ்ட்ரோ(Fidel Castro) வின் கொரில்லா சண்டை யுத்திகளை பெரிதாக விரும்பினார். இதற்காக மொரோக்கோ மற்றும் எதியோபியா சென்று ஆயுத பயிற்சி எடுத்து கொண்டார்.சில உள்நாட்டு வன்முறை தாக்குதலிலும் ஈடுபட்டார். தாங்கள் மேற்கொள்ளும் வன்முறை போராட்டத்திற்கு அதரவு திரட்ட வெளிநாட்டு அதிகாரிகளை சந்திக்க முயற்சி செய்தார்.அப்படி ஒரு முறை அமெரிக்க அதிகாரியை சந்திக்கச் சென்ற மண்டேலா தென் ஆப்ரிக்கா போலிசால் கைது செய்ய பட்டார். சில செய்தி ஊடகங்கள் மண்டேலாவின் கைது சம்பவத்தில் அமெரிக்கா உளவு இயக்கமான CIAவின் பங்கு உள்ளது என்று குறிப்பிடுகிறனர். நீதிமன்றம் அவரது வன்முறை சம்பவங்களுக்கு ஐந்து ஆண்டு கடுங்காவல் விதித்தது.

1964 ஆம் ஆண்டில் வன்முறையில் ஈடுபட்ட ஆப்ரிக்கா தேசிய காங்கிரஸ் மற்றும் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி உறுப்பினர்கள் மொத்தமாக தென் ஆப்ரிக்கா போலீசால் பிடிக்கப்பட்டனர். ரிவோனியா டரியல்(RIVONIA Trial) என்ற பெயரில் நடைபெற்ற விசாரணையின் முடிவில், ஆப்ரிக்கா தேசிய காங்கிரஸ் உறுப்பினர்கள் தேச துரோகம் மற்றும் தேசிய அரசை கவிழ்க்க சதி செய்தாகவும், அரசு சொத்துக்கு சேதம் விளைவித்தகாவும் குற்றம் சாட்டப் பெற்றனர். இந்த குற்றச்சாட்டின் அடிப்படையில் ஆப்ரிக்கா தேசிய காங்கிரஸ் முக்கிய தலைவராக இருந்த மண்டேலாவிற்கு ஆயுள் தண்டனை வழங்கப்பட்டது.

சிறைவாசம்:

தென் ஆப்ரிக்கா கேப் டவுன் அருகே இருந்த ரோப்பேன் தீவு(Robben Island) சிறையில் மண்டேலா அடைக்கப்பட்டார்.இது நமது அந்தமான் சிறை போன்று கொடுமைகள் நிறைந்த சிறை.மண்டேலா முதன் முதலாக இந்த சிறையில் கால் பதித்த போது,அங்கு இருந்த வெள்ளை சிறை காவலர் ஒருவர், “இனி நீ உன் மனைவி மற்றும் குழந்தைகளை பார்க்க முடியாது, உன் இறப்பு இங்கு தான் ஏற்படும்” என்று ஏளனமாக பேசினார்.வசதிகள் குறைந்த கடைசி நிலை(Class D) சிறை இருப்பிடம் மண்டேலாவிற்கு வழங்க பட்டது. சிறைசாலையில் கல் உடைக்கும் பணியை மேற்கொண்டார்.சுண்ணாம்பு  கற்களை உடைக்கும் போது, சூரிய ஒளி பிரதிபலிப்பில் இருந்து நமது கண்களை காக்க கண்ணாடி அணிய வேண்டும். ஆனால் மண்டேலவிற்கு சிறையில் கண்ணாடிகள் மறுக்க பட்டன. இதனால் ஒரு கண்ணில் பாதி பார்வையை அவர் இழந்தார்.மண்டேலா சிறையில் வாடிய காலத்தில், அவரின் தாயாரும்,சகோதரரும் மறைந்தனர். அவர்களின் இறுதி சடங்கிற்குக் கூட பங்கேற்க வெள்ளை அரசு அனுமதி தரவில்லை.

 

“மண்டேலா ஒரு தீவரவாதி” – அமெரிக்கா,பிரிட்டன்:

நிறவெறி அரசுக்கு எதிராக உலகமெங்கும் நெருக்குதல் வர, “வன்முறையை கை விட்டால், விடுதலை செய்ய தயார்” என்று வெள்ளை அரசு மண்டேலாவிற்கு தூது அனுப்பியது.இதை நிராகரித்த மண்டேலா “என் உயிரிருக்கும் வரை நிறவெறிக்கு எதிராக போராடுவேன்” என்று பதிலளித்தார்.1977 ஆம் ஆண்டு தென் ஆப்ரிக்கா நிறவெறி அரசுக்கு எதிராக, அமெரிக்கா,பிரிட்டன் உதவியுடன் ஐ.நா பொருளாதார தடை விதித்தது. இந்தப் பெரிய நிகழ்வு நடந்த போதும், அமெரிக்கா பிரிட்டன் நாடுகள் மண்டேலா விடுதலை பற்றி பேச மறுத்துவிட்டன. அக்கால சோவியத் கூட்டமைப்புடன்(Soviet Union) இருந்த பனிப் போர் காரணமாகவும், ஆப்ரிக்கா தேசிய காங்கிரஸ் கட்சியின் சில கொள்கைகள் கம்யூனிஸ்ட் கொள்கைகளுடன் ஒத்து இருந்ததால், மண்டேலாவை கம்யூனிஸ்ட் ஆக இந்த நாடுகள் சித்தரித்தன. அப்போதைய அமெரிக்கா மற்றும் பிரிட்டன் ஜனாதிபதிகள் “ரீகன்(Reagon)”,”தாட்சர்(Thatchar)” மண்டேலாவை “தீவரவாதி” என்றே கூறினர். அமெரிக்கா தீவரவாதி பட்டியலில் 2008 ஆம் ஆண்டு வரை மண்டேலாவின் பெயர் இருந்தது என்பது ஒரு மோசமான உண்மை. நிறவெறி அரசிற்கு எதிராக ஐ.நா பொருளாதார தடை விதித்த போதும்  இஸ்ரேல் மற்றும் தைவான் போன்ற நாடுகள் மறைமுகமாக நிறவெறி அரசை ஆதரித்து வந்தன.

வெற்றி வெற்றி வெற்றி !!:

1989  ஆம் ஆண்டு டி க்ளெர்க்(D Klerk) என்ற மிதவாத வெள்ளை ஆட்சியாளர் நாட்டின் பிரமமந்திரி ஆனார். தென் ஆப்ரிக்கா – அங்கோலா போரில் இராணுவ ரீதியாகவும் பொருளாதார ரீதியாகவும் நாடு மிகவும் நலிவு அடைந்து இருந்த நேரம் அது. நாட்டை காப்பாற்ற டி க்ளெர்க் முக்கிய முடிவு ஒன்று எடுத்தார்.மண்டேலா மற்றும் அவரின் ஆப்ரிக்கா தேசிய காங்கிரஸ் உறுப்பினர் அனைவரையும் விடுதலை செய்ய உத்தரவிட்டார். ஆப்ரிக்கா தேசிய காங்கிரஸ் மீது இருந்த தடைகளை விலக்கினார். Feb 11 1990, ஞாயிறு அன்று மண்டேலா விடுதலை செய்யப் பட்டார். சில மாதங்களில் ஆப்ரிக்கா தேசிய காங்கிரஸ் தலைமை பொறுப்பை ஏற்றார். பின்பு டி க்லேர்க்வுடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்தி நிறவெறி அரசுக்கு முற்றுபுள்ளி வைத்தார்.1994 ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற தேர்தலில் பங்கேற்று மாபெரும் வெற்றி அடைந்தார். நாட்டின் முதல் கருப்பு பிரதமர் ஆனார்.

 பிரதமாரான முதல் உரையில் இவ்வாறு கூறினர்

 “இறுதியில் நாம் சுதந்திரம் அடைந்து விட்டோம்.ஆனால் நமது போராட்டம் இன்னும் முடிய வில்லை. பசி,வறுமை,பாலியல் பாரபட்சம் போன்ற பெரிய தீங்குகளுக்கு எதிராக போராடுவோம்.இந்த போராட்டத்தில் வெள்ளையர்,கறுப்பர் என்று பாரபட்சம் கிடையாது.இனி இந்த அழகான நாட்டில் அடிமைத்தனம் வரவே வராது. கடவுள் நம்மை ஆசிர்வதிப்பார்”.

 

ஆட்சிகால சாதனைகள்:

சுமார் ஆறு ஆண்டுகாலம் பிரதமராக ஆட்சி செய்த மண்டேலா,1999 ஆம் ஆண்டில் அடுத்த தலைமுறை தலைவர்களுக்கு வழிவிட்டு பிரதமந்திரி பொறுப்பில் இருந்து விலகினார்.மண்டேலாவின் ஆறாண்டு கால சாதனையாக ஜனநாயகம் தழைத்து ஓங்கியது. நிறவெறி ஆட்சியின் போது ஒரே ஒரு வெள்ளை கட்சி மட்டும் தன் இருந்தது. மண்டேலாவின் ஆட்சியின் போது பல ஜனநாயக கட்சிகள் உதித்தன. வெள்ளையர்களை பழி வாங்க,“வெள்ளையர்கள் நிலங்கள் ஆக்கிரமிப்பு” போன்ற செயலில் இடுபடாமல், மிகுந்த அறிவாற்றலால் எல்லோரையும் ஒருங்கிணைத்து, நாட்டு பொருளாதாரத்தை வேகமாக வளர்த்தார். நிறவெறி ஆட்சியால், பெறும்பாலான கருப்பு இன மக்கள் வறுமை கோட்டிற்கு கீழே தள்ளப்பட்டு இருந்தனர், இவர்களின் நிலை மண்டேலா ஆட்சியில் முன்னேற்றம் அடைந்தது. ஊட்டச்சத்தின்மை (Malnutrition) காரணமாக குழந்தைகள் இறப்பு, வெகுவாக குறைக்கப்பட்டது. தென் ஆப்ரிக்காவின் மிக பெரும் தலைவலியாக இருந்த “எய்ட்ஸ்(AIDS)” நோய்க்கு எதிராக விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்த மண்டேலா அரும்பாடு பட்டார்.இந்த மாபெரும் புரட்சி நாயகனுக்கு 1994 ஆம் ஆண்டு அமைதிக்கான நோபெல் பரிசும், இந்தியாவின் உயரிய பாரத ரத்னா விருதும் வழங்கப்பட்டன.

இப்படி கருப்பு இன மக்களின் ஒளியாகவும், உலக புரட்சி உருவகமாகவும் இருந்த கருப்பு நிலா,அமைதிப் புறா,கருப்பு சிங்கம் Dec 6 2013  தினத்தன்று மறைந்தது. உலக மக்கள் மற்றும் உலகத் தலைவர்கள் அவருக்கு கண்ணீர் அஞ்சலி செலுத்தி பிரியாவிடை கொடுத்தனர்.அவர் உடல்  மண்ணிற்கு சென்ற போதும், அவரின் புரட்சி வாக்கியங்கள், பல புரட்சி இயக்கங்களுக்கு அநீதியை எதிர்த்துப் போராட உந்து கோலாக இருக்கும். இந்த புரட்சி நாயகனுக்கு வீரவணக்கம்!!

 

“மனிதனாக பிறக்கும் போது யாரும் தோலின் நிறம், பிறப்பின் காரணமாக வெறுக்கப்படுவது இல்லை. அப்படி வெறுப்பவர்களுக்கு நாம் அன்பை சொல்லி தர வேண்டும். ஏனென்றால் மனித இதயத்திற்கு அன்பு இயல்பாக வரும்”

                                                                                   -நெல்சன் மண்டேலா(1918 – 2013)

http://siragu.com/?p=11592

Mandela's Rainbow Nation Policy

Why Madiba is one of Inspirational Icon in my life?

The weak can never forgive. Forgiveness is the attribute of the strong.

-          Mahatma Gandhi

During the bloody partition, Gandhi advocated forgiveness policy to Indians to save lives from Hindu/Sikhs-Muslim riots. With recent riots in UP, it appears that bitter rivalry between the communities still exists in patches and Indians haven’t accepted fully what Gandhi preached them long back. People of South Africa too exposed to same ‘1947’ situation in 1994 when the Apartheid regime ended. When Mandela was released in 1992, country was in bad shape. Power struggle within African National Congress was visible on the streets of Durban with unabated violent incidents. Sensing the loopholes, apartheid nationalists secretly armed the trouble mongers with guns and money. With the country spiraling into civil war, Mandela gave a pacification speech in front of agitated 100,000 ANC supporters.

“Take your knives, and your guns  ... and your pangas.

… and throw them into sea”

After massive win of ANC in 1994, Whites feared a lot believing the blacks may be in retributive mood to avenge the sufferings they consumed during apartheid rule. Under Apartheid regime, blacks were superimposed with separateness policy. Education, healthcare, public transportation, even voting right appeared taboo for them. With land acquisition policy start happening in countries like Zimbabwe, Angola, Mozambique, whites argued among themselves that they too will get same treatment.  But with election of Mandela as president, has saved the whites and the new concept called “Rainbow Nation “ had been introduced to fellow South Africans. Mandela himself an Enthusiastic follower of Gandhi, taught the beautiful topic of forgiveness and reconciliation to blacks. The racial bloodbath feared by many had been averted with this concept.

In his first speech as president, below were the words from him in building a nation which was racially disturbed for decades.

"We enter into a covenant that we shall build the society in which all South Africans, both black and white - will be able to walk tall. A Rainbow Nation at peace with itself and the world."

With fellow blacks, questioning Mandela that “How to reconcile with same persons who beaten them, tortured them, grabbed their fundamental rights?”.Mandela replied that

"Forgiveness liberates the soul.Forgiveness liberates the fear.Thats why it is such a  
  powerful weapon"

Following the footsteps of ‘Abraham Lincoln’, Mandela concentrated more on reconciliation policy than on nation’s crime control,currency crisis issues at that time. Two of his finest moments as a reconciler came when he had tea with the widow of apartheid architect Hendrik Verwoerd and when he donned the Springbok rugby jersey to congratulate the mainly white team's victory in the 1995 Rugby World Cup.

In reality after nearly two decades from independence, blacks haven’t achieved the socio-economic status to the expected extent. Yet white South Africans, who account for 8.7 percent of the population of 53 million, on average earn six times more than their black counterparts and still have access to better education, medical care and housing. Still whites own the land farms and blacks work in these farms with very less wages. With death of Mandela, few white scaremongers started to believe that whites will be threatened, rainbow nation policy will be nullified and nation would be returned to dogs. 

Though “rainbow nation” is far from complete, with opportunities for the black majority still limited,  people of south Africa had defied the stereotypes, negative expectations by gradually built their nation in last few decades. With every passing years, generations among whites and blacks are coming closer and closer. It is heartening to see blacks and whites have been singing and dancing together in honor of Mandela in Pretoria streets, which is never seen two decades back. Lets hope that the nation will set example for the people of other nations about reconciliation after decades of conflict.

Remembering the wonderful words of Mandela 

Never, never and never again shall it be that this beautiful land will again experience the oppression of one by another and suffer the indignity of being the skunk of the world.